Edina Szabó, kuaförde saatlerce ıslak saçla oturduğu için ilk başta üşüttüğünü düşündü. Elma sirkesinin tadı ve kokusunu alamadığını anlayınca hemen koronavirüs testi yaptırdı. Ertesi gün, Sağlık Bakanlığı'ndan aradılar ve test sonucunun pozitif çıktığını söylediler. Kısa bir süre sonra kapısını çaldılar ve ücretsiz ilaç verdiler. Daha sonra, belediyeden arayıp geçmiş olsun dileklerini ilettiler ve alışveriş konusunda yardıma ihtiyacı olup olmadığını sordular. Ücretsiz psikolojik yardım isteyip istemeyeceği bile soruldu. Edina Szabó, Türkiye'deki koronavirüs iyileşme sürecini anlattı.
 |
| Edina Szabó |
Macar vatandaşı Edina Szabó 13 yıldır İstanbul'da yaşıyor ve bir şirkette uluslararası koordinatör olarak çalışıyor. Szabó 40 yaşında, 3 yıldır evli ve eşi Türk vatandaşı. Edina kısa bir süre önce koronavirüse yakalandı. Sosyal medyada yaşadıklarıyla ilgili bir gönderi paylaştı:
"Elma sirkesi şişesini elime aldığımda ve tadı hissetmediğimde, farkına vardım ki; bu günün iyi bir sonu olmayacak.”
Günlerdir hapşırıyordum ve burnum tıkalıydı ama o hafta pazartesi kuafördeydim ve hava çok soğuktu. Boyanın nüfuz etmesi için ıslak saçla saatlerce bekledim.
Ertesi sabah tıkalı bir burun ve baş ağrısıyla uyandım. Üşüyorum. O hafta antrenmana gitmedim; Burun akıntısına baskı yapmanın gereksiz olduğunu düşündüm. Bu arada tabii ki diyetim gittiğim ve çok ciddiye aldığım fitness salonunda çalışmaya çok isteksizdim.
Hafta berbattı ama üşüttüğümü düşünerek için bolca limon, sarımsak ve bal yemeye çalıştım. Pazar sabahı kahvaltının yanında eşime kahve yaptım, ne kadar lezzetli koktuğunu da fark ettim, sonra işe gitti ve ben de öğle yemeği pişirmeye başladım.
Yemeği tattım, hiç tadı yoktu. Garip. Birkaç saattir kokusu zevkle kokladığım kahve poşetini açtım, ama poşetin yarı dolu olduğunu bilmeseydim, içinde hiçbir şey olmadığını söylerdim.
Çaresizce elma sirkesi şişesine başvurdum. Sirke kokusu burnuma çarpmadı. Şişeyi bir alkolik gibi çektim; açgözlülükle ve uzun süre, ama sanki su içmişim gibi. Bravo; tat ve koku kaybı. İlk düşüncem hemen test yaptırmak oldu.
Evimizin yanında küçük bir özel hastane var. Hızlı bir şekilde oraya gittim ve test olmak istediğimi söyledim. 5 dakika sonra çok nazik bir hemşire tarafından burnuma sokulan test çubuğunu beynimde hissedebiliyordum.
Telefonum ertesi gün saat 2'de çaldı. "Edina Hanım ile mi konuşuyorum?" Evet dedim ve o da Sağlık Bakanlığı'ndan aradığını, Covid-19 testimin pozitif çıktığını ve kısa bir süre içinde 2 meslektaşının evimi ziyaret edeceğini, hiçbir yere gitmememi, 14 gün ev karantinasında kalacağımı söyledi. "Tabii ki," dedim. 5 dakika sonra yine Sağlık Bakanlığı'ndan başka bir görevli aradı ve ücretsiz ilaç getireceklerini söyledi. "Tabii” dedim. Karantina kurallarına uyacağımı ve ikamet yerimi terk etmeyeceğimi beyan ettiğim formu imzalatmak üzere iki nazik kadın görevli evime geldi. Favipiravir etken maddesini içeren bir kutu Favicovir ilacı verdiler ve ilacın ne şekilde alınacağını anlattılar.
Telefonum tekrar çaldı. Verilerimi henüz aldıkları için bölge belediye başkanının ofisinden arıyorlardı; Testimin pozitif çıktığını söyleyip geçmiş olsun dileklerini ilettiler. Sonra alışverişi ayarlayıp ayarlayamayacağımı ve bununla ilgili bir yardıma ihtiyacım olup olmadığımı ve şu anda bir şey isteyip istemediğimi sordular. "Ne kadar güzel" diye düşündüm kendi kendime. Kendi içimde bile latte istemeye isteksizdim. Ama internetten alışveriş yapabileceğimi söylediği için teşekkür ettim; İstanbul'da e-market uygulamaları çok iyi çalışıyor. Bedava psikolojik yardım almak isteyip istemediğimi sordu. "Vay be" diye düşündüm, "hiçbir şeyi şansa bırakmıyorlar."
Verilen ilaç hakkında bilgi toplamak ve yorumları okumak için internette gezindim. Bilgi topladım. İlacın güvenilirliği hakkında kimya ve biyoloji alanında doktorası olan amcama bile danıştım.
Resmi makamlar tarafından aranmam hafta boyunca devam etti; Her gün 1-2 telefon alıyorum. Ya Sağlık Bakanlığından, ya da bana gelen gezici sağlık çalışanlarından ya da belediye başkanının ofisinden. Her arama kibarca nerede olduğumu sordu, görünüşe göre evde olup olmadığımı kontrol edip geçmiş olsun dileklerini iletiyorlardı. En önemlisi, henüz Türk vatandaşı olmamama rağmen yalnız olmadığımı hissettim.
İyileşmemden sonra, elma sirkesinin midemi bulandırdığını görünce memnun oldum.
Edina Szabó geçtiğimiz günlerde hikâyesini kamuoyuyla paylaştı çünkü Macaristan'ın doğuya açılımına hiç kimse iyi bakmamasına rağmen Türkiye ile Macaristan'ın birbirini iyi tamamladığını düşünüyor.
"Türk Konseyi'ne de gözlemci olarak dahil olduk, ki bu da çok eleştirilere maruz kalıyor. Türkiye’nin değerli bir ülke olduğunu göstermek istedim. Paylaşımımla Türkiye’ye minnettarlığımı ve teşekkürlerimi sunmak istedim."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder